Witam Was ponownie!
Opisałem poprzednio intrygujące zjawisko, charakterystycznie rodzime, polegające na kreśleniu grubej krechy pomiędzy rodakami mieszkającymi w kraju a tymi, którzy wywędrowali w świat.
Należymy do nacji, manifestującej zdecydowane poglądy: polityczne, religijne, etniczne, zawodowe, sąsiedzkie itd. Przesiedleńcze emocje również uderzają skrajnością, łatwo wyczuwalną w komentarzach (spotkania, prasa, telewizja, sieć), kreując klimat nieodwracalności emigracji, jakbyśmy nie wierzyli w możliwość powrotu do ojczyzny.
Obywatele polscy, po dłuższym pobycie na terenach zagranicznych, ulegają ponoć tajemniczej mutacji, uniemożliwiającej ponowną integrację z ziomkami znad Wisły. Trendy globalizacyjne nie wydają się modyfikować tych przekonań, czerpiących napęd chyba z epoki rozbiorów, ewentualnie z doświadczeń za komunizmu, gdy nasi przodkowie uciekali przed niechybnym ośmieszaniem, prześladowaniem, katowaniem, więzieniem, także śmiercią.
Czytaj dalej …